اثر دگزامتازون بر واکنش های اضطرابی در موش های سوری

مقاله پژوهشی مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان دوره پنجم، شماره چهارم، زمستان 1385، 290-285 اثر دگزامتازون بر واکنش های اضطرابی در موش های سوری دکتر عباسعلی وفایی ، حسین میلادی گرجی ، دکتر عباسعلی طاهریان2، دکتر علی رشیدی پور دریافت مقاله: 18/2/85 ارسال مقاله به نویسنده جهت اصلاح: 13/7/85 دریافت اصلاحیه از نویسنده: 21/8/85 پذیرش مقاله: 23/9/85 چکیده زمینه و هدف: مطالعات قبلی پیشنهاد نموده اند که فعالیت گیرنده های گلوکوکورتیکوییدی می تواند نقش تعدیلی برترس و اضطراب داشته باشد. بر این اساس هدف پژوهش حاضر تعیین نقش هورمون های گلوکوکورتیکوییدی بر تعدیل اضطراب در مدل ماز بعلاوه ای شکل مرتفع می باشد. مواد و روش ها: در طی این مطالعه تجربی 60 سر از موش های سوری با میانگین وزنی 25 تا 30 گرم استفاده گردید. در ابتدا حیوان ها به صورت تصادفی به گروه های آزمون و کنترل تقسیم گردیدند. سپس به گروه های آزمون، دگزامتازون 1/0، 3/0، 1، 2 و10 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن به عنوان آگونیست گیرنده گلوکوکورتیکویید و به موش های گروه کنترل هم حجم آن حلال (نرمال سالین + اتانول 2%) 30 دقیقه قبل از ارزیابی به صورت زیر جلدی تزریق شد. موش ها 25 دقیقه بعد از تزریق در جهت افزایش فعالیت حرکتی و حس کنجکاوی به مدت 5 دقیقه در یک جعبه با دیواره های مشکی قرار داده شدند و پس از آن در فواصل زمانی تنظیم شده به ماز بعلاوه ای منتقل گردیدند و به مدت 5 دقیقه شاخص های استاندارد ارزیابی اضطراب (تعداد ورود و درصد زمان صرف شده بر روی بازوی باز) ازطریق مشاهده در آن ها بررسی و ثبت گردید. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که دگزامتازون در دوز های 3/0 و 1 میلی گرم به طور معنی داری موجب کاهش رفتارهای اضطرابی شده است (01/0p